"Usiąść i myśleć"
Witajcie w świecie pana Marka. Świecie widzianym tylko prawym okiem. Pan Marek kradł, od kiedy miał 11 lat. Pan Marek siedzi na ławce obok swojego brata – pana Wojtka, również bezdomnego. Trzeci z braci, najstarszy, też bezdomny. Pan Marek uśmiecha się do nas przyjaźnie. Wracamy do początku. „Kiedy miałem 11 lat, zaczęły się u mnie kradzieże. Trwało to wiele, wiele, wiele lat – prawie 15 lat trwało, z przerwami na więzienie i na zakład poprawczy. I po ostatnim wyroku, jak siedziałem, jak się odbywał, doszedłem do wniosku, że… to się nie opłaca. Lepiej… lepiej biedę klepać jak kraść. Od czasu jak wyszedłem… tego się trzymam… nie kradnę! Po prostu odpuściłem sobie, no…” Woli być żebrakiem niż złodziejem. Człowiek, dla którego „klepanie biedy” nie jest, jak dla wielu z nas, abstrakcją. Jest konkretem – dziurawym butem, cuchnącym ubraniem, głodem, brakiem domu. Jest codziennością. „I nie jest dobrze, mogłoby być lepiej w życiu, ale w sumie to nie narzekam. Są ludzie, którzy jakby